domingo, 18 de octubre de 2009

Capítulo 7. Sueña con algo mejor

Noche de Sábado. A punto de irme a dormir. He pasado unas cuantas horas pensando y haciendo las primeras compras para mi disfraz de Halloween. Si sale bien puede quedar bonito; si no, pues quedará fatal, pero esperemos que no sea el caso. He terminado de ver un capítulo de 'Sons of anarchy' y antes de dormir me leeré un capítulo de 'Shutter island'.

Doce horas antes

Estoy en una sala de cine, viendo anuncios. Son todo trailers de películas infantiles, excepto 'El imaginario del doctor Parnassus'. Es normal. Voy a ver 'Where the wild things are'. Hay niños ruidosos con padres aún más ruidosos alrededor; también hay dos o tres parejas y varias personas solas. Público curioso. El cine es bonito y la sesión matinal barata: 6 dólares.

Diez horas antes

La película me ha gustado. Había leído críticas variadas, algunas muy tibias. Adaptar la obra de Sendak en más de 90 minutos era arriesgado. En mi opinión Spike Jonze y Dave Eggers han hecho un trabajo de adaptación magnífico, con una narración un tanto lenta a veces pero que consiguen salvar con una imaginación desbordante y cierta crudeza que hará la película algo indigesta para los niños. Los Wild Things están perfectamente recreados y la película emociona y hace reflexionar. Visualmente es de 10 y la banda sonora es perfecta.

Nueve horas antes

Pasear por la Third Street Promenade de Santa Monica me encanta: los tiendas, la gente, los músicos callejeros. Cada pocos pasos te paras a escuchar a alguien cantando, me gusta, me hace sentirme bien, me hace querer quedarme aquí para siempre. Después me he ido un rato a la playa, a sentarme en la arena y ver como la gente todavía puede bañarse y los que no lo hacen, toman el sol o pasean por la orilla. Con la música me voy preguntando cosas, una detrás de otra, sin encontrar respuesta. Son preguntas que vienen y van.

Seis horas antes

Vuelvo a casa. Eu Jin no está. Me pongo a escuchar la BSO de 'Where the wild things are'. Es Sábado. No hay mucho que hacer.

3 comentarios:

Davidubi's fan dijo...

M'alegro que t'ho passis tan bé pel barri de Shawn Spencer (protagonista de Psych), tot i que el teu personatge s'assembla més a Hiro Nakamura, amb tant aturar el temps i anar al passat. A veure si al capítol 8 arriba ja el Sylar i et fot els apunts de Non Market Strategy pel ... 5 (number five, en anglès la rima no queda bé, oi?).

Seguiré enganxat a la teva sèrie,
desitjant-te tot el millor, company!! Ànims!!!

JM Petrelli

PD. Puc saludar? Saludo al que avui en fa 35, pq així sí que puc fer la rima.

David F dijo...

Petrelli, Petrelli, com va tot a casa? Segueixes treballant a distancia?

JM Petrelli dijo...

Quin honor! Per aquí (Catalonia), sàpigues que t'admirem molt.

Personalment no em va malament, el nen al cole i jo quan puc fent feina a distància... però no tanta distància com tu!!!

Gaudeix al màxim que el temps passa volant...
Una abrçada ben forta!

PD. Segueix així que tu ets el nostre heroi, Hiro!